Diyabetik retinopati,20-65 yaşları arasında görme azlığına yol açan nedenler arasında en sık karşılaşılanıdır. Retinopati sıklığı diyabetin süresi ile doğrudan alakalıdır. Retinopati sıklığı,diyabet süresinin 10 yıl ve üzeri olduğu kişilerde %50 iken 30 yılı geçtiğinde %90’lara kadar ulaşır. Bununla beraber %5 hastada da diyabet tanısının geç konulmasına bağlı olarak,ilk muayenede de retinopati tespit edilebilir. Retinopati riskini arttıran faktörler arasında en önemlisi biraz önce de bahsettiğimiz gibi şeker hastalığının süresi olmakla beraber,kan şeker seviyeleri (düşük veya yüksek olması),hipertansiyonun varlığı ve kontrol altında olup olmaması,hamilelik,obezite ve diyabetik böbrek hastalığı varlığı da sayılabilir.
Diyabet hastalarında gözün tüm bölgeleri etkilenebilmekle beraber,arka segment olarak adlandırdığımız retina ve maküla bölgesinde görülen değişiklikler görme üzerinde en etkili olanlardır. Hastaların takip ve tedavilerinde ortak bir dil oluşturmak amacı ile retinopati yeni damar oluşumun görüldüğü (proliferatif) veya görülmediği (proliferatif olmayan) retinopati şeklinde ikiye ayrılır. Proliferatif olmayan retinopati (NPR) seviyesinde retinada kanamalar,mikroanevrizmalar,sıvı kaçakları (eksuda) ve sinir lifi iskemileri (yumuşak eksudalar) görülür. NPR evresinde hastalar kan şeker seviyeleri de dikkate alınarak 6 ay ile 1 yıl arasında kontrollere çağrılmalıdır. Proliferatif retinopati (PR)’de ise retinada iskemi sonucu kanama yapmaya meyilli yeni damar oluşumları görülür. PR hastaları ise lazer ile tedavi edilmeli ve başlangıçta 2 aylık aralarla kontrol edilirken daha sonra tedavi altında ilerlemeyen (kan şekeri seviyesi kontrol altında olan) durumlarda kontroller önce 4 ay daha sonra 6 aylık aralarla yapılmalıdır.
Prof. Dr. Mehdi S.öğüt