Ester Sisa,66 (Ev Hanımı)
Niye ben? sorusunu hiç aklıma getirmedim.
"Bedenime,eşzamanlı olarak üç ayrı düşman girmiş,beni ele geçirmeye çalışıyordu. Ben de dizginleri ele almaya karar verdim. Çocuklarıma,elimde olmadan bırakacağım bu hastalıklı gen mirasımın yanına,mücadele gücü,cesaret ve umut gibi olumlu düşünceleri de eklemeye karar verdim."
"Dünyanın başıma yıkıldığı tarih,02.05.2006’dır. Senelik rutin mamografimi yaptırdıktan hemen sonra,doktor bir de ultrasonla bakmak istediğini söylediğinde doğrusu aklıma kötü şeyler gelmedi. Ultrasondan sonra doktorum,hiç vakit kaybetmeden- hemen ertesi gün- bir cerraha görünmem gerektiğini ısrarla tekrarladı. O güne kadar iyisiyle,kötüsüyle belli bir düzende süregelen hayatım allak bullak oldu! İlk 15 gün bir sis perdesinin arkasında… Bir kolumda kızım,bir kolumda gelinim,tanıyı doğrulamak için yapılan tetkikler ve müthiş karar;sol memede canımı çok yakabilecek,kötücül bir kitle,sağ memede henüz oluşmaya başlayan,daha az can yakıcı görünen bir başka kitle ve sıkı durun;sağ akciğerimde,üst lobda,iyi görünmeyen bir kitle daha… Enteresan olanı,her birinin bağımsız oluşumlar olması. Yani hiçbiri metastaz değil. Bedenime,eşzamanlı olarak üç ayrı düşman girmiş,beni ele geçirmeye çalışıyor.
2 Haziran tarihinde hem meme hem de akciğer ameliyatım bitmiş ve ben dizginleri ele almamın vaktinin geldiğini düşünmeye başlamıştım. Çocuklarıma elimde olmadan bırakacağım bu hastalıklı gen mirasımın yanına,mücadele gücü,cesaret ve umut gibi olumlu düşünceleri de eklemeye karar verdim.
Kemoterapi sürecimi,bir yandan beyin gücümü kullanarak,bir yandan ailem ve dostlarımın sevgisi ile,en çok da bütün kemoterapi ekibinin desteği ve sevecenliği sayesinde en az hasarla atlattım. Doğru adreste olduğumu bilmek bana çok büyük güç ve güven verdi.
Kontrollerimi ihmal etmiyorum
Bugün bütün sıkıntıları geride bırakalı 3.5 yıl oluyor. Kontrollerimi ihmal etmiyorum. Risk olasılığım gün geçtikçe azalıyor. Hayata bakış açım çok değişti. Yaşamak güzel şey ve ben güzel şeyleri seviyorum.
Tanının konduğu günden,ameliyatların bittiği bir aylık süre içinde hatırladığım tek şey,’Niye ben?’ sorusunu hiç aklıma getirmediğim. Niye ben olmayayım ki! Benim başkalarından farkım ne? Diğerlerine olabilen bana da olabilir. Nitekim oldu da! Bunun bilincinde olursak,yaklaşan tehlikeleri daha çabuk fark edebilir ve önlemlerimizi alabiliriz. Unutmayalım ki erken teşhis hayat kurtarır. Dün benimkini kurtardı,yarın sizinkini kurtarabilir."
Sağlık Editörü